ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

ԱՆՄԵՂ-ՄԵՂԱՎՈՐ

Խակությունից է ատամը առնում։

Ո՛չ միայն ատամն, այլ նաև հոգի՜ն։

Եվ մի՞թե, մի՞թե ես եմ մեղավոր,

Որ խակն ու թթուն շատ է աշխարհում։