ԲԱՐԵՎ
- Բ ա՛ ր և, -
Մեկ հատիկ այս բառն եմ ասում՝
Կնքված անձնագիր ցույց տալու նման,
Կենսագրություն պատմելու նման,
Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես:
Եվ կուզենայի՛,
Շա՜տ կուզենայի,
Որ այս բառն իրոք դառնար անձնագիր
Աշխարհո՛ւմ համայն,
Ամենքի՛ համար:
Եվ կուզենայի՛,
Շա՜տ կուզենայի,
Որ նմանապես այս բառը լիներ
Նոր և իրական մի «Բացվի՛ր, Սեզա՜մ»:
- Բ ա՛ ր և, -
Ասեիր գնացքին,
Նավին
Կամ օդանավին,
Ու ներս մտնեիր.
«Բարև»-ըդ իբրև տոմսակ ընդունվեր:
- Բ ա՛ ր և, -
Ասեիր կնոջն անծանոթ,
Ու նա քեզ սիրեր հենց նո՛ւյն վայրկյանին
Կամ ներումնահայց ժպիտով ասեր,
Թե բարևե՜լ են քեզանից առաջ:
- Բ ա՛ ր և, -
Ասեիր, և պարզ երկինքը
Իսկո՛ւյն անձրևեր, եթե պետք է դա:
- Բ ա՛ ր և, -
Ասեիր լռակյաց հողին,
Եվ նա ծլարկեր ու հասկավորվեր:
- Բ ա՛ ր և, -
Ասեիր մահի՛ն էլ անգամ,
Եվ նա հասկանար, որ քեզ մոտ գալով՝
Ինքը շտապե՛լ,
Շա՜տ է շտապել...
Բա՛րև-ը դառնար իրական ու նոր մի... «Բացվի՛ր, Սեզա՜մ»:
Եվ այն ժամանակ եթե արջին էլ ասեիր
- Բ ա՛ ր և, -
Նա էլ միգուցե հենց նույն վայրկյանին
Խաղալիք դառնար մեր մանկան համար
Եվ մի այնպիսի՛ կարգին խաղալիք,
Որ ո՛չ լարվում է, ո՛չ էլ հասարակ բանից փչանում:
Այսպես էլ՝ օձը ծերերի ձեռքին ձեռնափայտ դառնար,
Կոկորդիլոսը դառնար պահարան խաղալիքների,
Կախարան դառնար եղջերուն վայրի,
Եվ փոթորիկը բեմի պարախումբ,
Մարդն էլ՝ Մա՜րդ իրոք...
Անկարելի բան աշխարհում չկա՜,
Եթե աշխարհում իշխում է բարին,
Որ մեր բերանում դարձել է
- Բ ա՛ ր և, -
Ուրեմն՝ անձնագիր ցույց տալու նման,
Կենսագրություն պատմելու նման
Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես՝
- Բ ա՜ ր և, -
Քե՛զ
Ու
Ձե՛զ,
Ծանո՜թ-անծանո՜թ իմ սիրելիներ:
Թո՛ղ անկարելին դառնա կարելի
Աշխարհո՛ւմ համայն,
Ամենքի՛ս համար,
Դառնա կարելի վաղն ու հենց հիմա,
Դառնա կարելի մե՛կ բառով՝
- Բ ա՜ ր և...