Իմ հա՛յ ժողովուրդ, դու փոքր ես եղել
Ինչ լա՜վ է, որ դու աշխարհի մեջ կաս
Ախ, ինչպես եմ սիրում ժեռ քարերի վրա
Ժայռերն ի վեր դանդաղ մագլցում է ճամփան
Խաղա՜ղ-խաղա՜ղ իրիկունն էր ողջը պատում
Այն առուն, որ ձեր բակով է հոսում
Իմ արցունքները թեպետ չեն հոսում
Ծառերն են բացվել, բողբոջել նորից
Մեր տնից ձեր տուն՝ կավաշեն մի պատ
Հիմա ողջն ասես մի հեքիաթ լինի, այնքան է հեռու
Իմ օրորանն էր հեռու մի գյուղակ
Թե ողջն այս էր նույնիսկ՝ լոկ մի գիշեր անցած
Քուն եմ մտնում և արթնանում նույն կարոտով
Ողջը այս է. մի ջերմ հայացք անբարբառ ու անհանգիստ
Խոստովանանք լինի՝ ես քեզ մոտ եմ գալիս
Ձմեռ է: Եվ ցուրտ է: Դրսում ենք
Ոչի՜նչ, ոչի՛նչ չի պատահել արտասովոր
Ա՛խ, քեզ ինչպե՞ս ասել, որ քեզ հիշում եմ դեռ
Կարդալ Ժողովածուն