ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ
Եվ հասկանում ես, որ մարդն, ի վերջո,
Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն...
Ինչ-որ բան, ու լո՜ւրջ բան, անկասկա՛ծ, սխալ է