ԳԻՐՔ ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ

ԱՄԵՆՔԸ ԻՐԵՆՑ ԲԱԽՏԻՑ ԵՆ ԴԺԳՈՀ

Ամենքը իրենց

Բախտից են դժգոհ

Եվ ոչ թե խելքից:

Իսկ ես, տե՜ր աստված,

Կրակն եմ ընկել

Իմ խելքի ձեռքից:

Խելք ունենայի՝

Վաղուց էի ես

Կարգին մարդ դարձել -

Ես կարող էի

Սենյակ տալ վարձով,

Եվ ոչ թե վարձել:

Խելք ունենայի՝

Ինչ հարկավոր է,

Ես այն կանեի.

Եթե հաստ է պետք՝

Բարակըս որն է,

Հաստ կմանեի:

Խելք ունենայի՝

Ինչ հարկավոր է,

Ես այն կերգեի,

Տեղն ընկած տեղը

Տեղի կտայի,

Ինձ կըհերքեի.

Ու կլինեի

Ոչ դեմ, ոչ էլ թեր,

Այլ ոսկե միջին:

Գլուխը քարը.

Թող էժան լիներ,

Միայն... շատերին

Գեղեցիկ թվար:

Հերն էլ անիծած.

Թող ներկված լինի,

Միայն թե դուր գա,

Խաբվեն-հավանեն:

Գրողի ծոցը.

Թող որ սուտ լինի,

Միայն թե կույր-կույր

Պաշտեն-դավանեն...

...Ում էլ հարցընես՝

Խելքից չէ դժգոհ,

Այլ միայն բախտից:

Անաստված աստված,

Ինչու ես տվել

Անխելքի բախտ ինձ...

08.V.1958թ.
Մոսկվա