ԳԻՐՔ ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ
ՊԱՐԱՆ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ
Երբ իմ սրտի մեջ
Անհայտությունն է թպըրտում այնպես,
Ինչպես որ դույլը՝
Դատարկ ջրհորում,
Ես երազում եմ մի ամուր պարան,
Որ (ո՛չ ինքըս ինձ կախաղան հանեմ),
Որ ինձ դո՜ւրս քաշի,
Դատարկ թե լեցուն՝
Միայն թե դո՜ւրս քաշի:
Կան խորություններ,
Որ ատելի են...
[1959թ.]