Ես բռնել ուզեցի,

Եվ դու պուկ տվեցիր,

Ես արև ուզեցի,

Եվ դու շուք տվեցիր:

Իսկ հենց որ` դառնացած`

Ուզեցի արտասուք.

Արցունքը շատ էր քի՞չ,

Որ և սուգ տվեցիր:

Մաղի մեջ

Ջո՞ւր կմնա,

Պաղի մեջ

Հո՞ւր կմնա,

Այրում են

Թե անկրակ,

Էլ մոխիր,

Մո՞ւր կմնա:

Թե ինձ համար ինչ է պահված`

Ինքս էլ կարգին չգիտեմ...

Հազար գետից թռել-անցել,

Կանգ եմ առել մեկի դեմ,

Կանգ եմ առել, չեմ հասկանում.

Թրջվելո՞ւց եմ սարսափում,

Թե՞ ինձ ոչինչ չի գրավում

Ու չի ձգում այն ափում:

Հովիտը ինքս տվեցի,

Խլեցիր և սարավանդը.

Քեզ քիչ էր այս այրող սերը,

Վառեցիր և կիզող խանդը:

Ուզեցի, որ հավետ կապվենք,

Որ սիրով խայտանք ու ծփանք,

Դու կապը դարձըրիր կապանք

Եվ տուն կոչեցիր... այս բանտը:

         Դո՛ւ ես ձգում,

Այնինչ ես եմ կտըրվում.

         Դո՛ւ բռնըվում,

Այնինչ ես եմ փետըրվում:

Ի՜նչ էլ անեմ,ի՜նչ էլ չանեմ,

         Ա՛յ քեզ բան,

         Կուժն ու կուլան

Իմ գլխին են կոտըրվում: