ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Գողի հետ նա գառը աղում,

Տիրոջ հետ` իրեն է ճղում,

Գիշերը` լրբություն անում,

Ցերեկը` սրբություն խաղում:

Թե մեղուն աջ ոտքն է կծել`

Ձախով էլ կաղում է այնպես, 

Որ կարծեն` կռիվ էր մղում

Եվ հիմա... արյուն է հեղում: