Օ՜, դո՛ւ, անհամարձակ շարժում՝ երկմտում, հեռացի՛ր,

Սատանայի գիրկը, անկա՛րգ...

Իսկ դու լսիր, պոե՛տ, հայցը այս նորածին

Այս թոթովող մանկան:

 

...Ի՞նչ է հայցում քեզնից նա, ինքն էլ չգիտե,

Մի անանուն, անկամ խոկում է այդ միայն,

Այն , որ մշուշ է լոկ, ինքդ ահա դիտիր,

Այն, որ բիլ երկինք է, դիտիր հենց այն: