Իսկ ի՞նչ անել հիմա:

Անուղղելի-հիմար

Սիրտըս ահա նորից

Կուրծքըս այնպե՛ս թակում,

Այնպե՜ս է տկտկում,

Կարծես թե Մորզեի այբուբենով

Ամենքին է դիմում մի զուսպ քենով,

Ամենքին է տալիս իր նույն հարցը հիմար,

-«Իսկ ի՞նչ անել հիմա»...

 

Սիրտըս մոլեգնորեն կուրծքս է ծեծում,

Ինչ-որ մեկն էլ

         Դուռն է ծեծում հուշիկ:

Հարբածի պես ելնում,

Գնում դուռն եմ բացում:

Դուռն եմ բացում -

                           Եվ ի՜նչ.

Դո՛ւ ես, իմ անգին՜ըս,

Դու իմ տունն ես եկել,

Եվ այնպես ես եկել,

Որ որոշված ժամին վեր չկենաս

Ու մորթվողի նման դուրս չգնաս,-

Որ չգնա՛ս,

Մնա՜ս,

Ընդմի՛շտ մնաս...

 

Ու ես լուռ նայում եմ քո աչքերին,

Սիրո՛վ, ցավո՛վ լեցուն,

Տագնապներո՜վ լեցուն

Այս աչքերին:

 

Մի՛ տագնապիր, ոչի՜նչ, առանձին բան չկա՛.

Թո՛ղ որ քո մանկիկը ինձ անվանի «քեռի»,

Բայց նա «քույրի՜կ» կասի վաղը մեր աղջըկա՛ն...