ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Եվ, վերջ ի վերջո, ես ի՞նչ եմ, գիտե՞ք։ 

 

Ես արթնացընող մի ժամացույց եմ՝ 

Ըստ ձե՛ր ցանկության, 

Ձե՛ր ձեռքով լարված։ 

Ու երբ պետք է ձեզ՝ 

Սրտաճաք ճիչով 

Արթնացնում եմ ձեզ, 

Որ քնով չընկնեք։ 

 

Եվ հաճախ, 

Իբրև շնորհակալիք, 

Գլխիս եք բամփում, 

Որ ձայնըս կտրեմ...