ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ա՜խ, դժբախտաբար, ռետինի՛ց չեմ ես, 

Որ ձգես՝ ձգվեմ, 

Թողնես՝ կարճանամ, 

Ինչքան ճմըռթես՝ 

Թողնելուց հետո 

Շուտ վերըստանամ իմ տեսքը նախկին։ 

 

Ես, ավելի շուտ, թղթի եմ նման, 

Քաշես՝ կպատռես, 

Ճմըռթես՝ պրծա՜վ - 

Իմ նախկին տեսքը չի՜ վերականգնի 

Եվ ո՛չ մի արդուկ։ 

 

Կյանքի հետքերը վրաս են մնում 

Եվ անց չեն կենում, 

Ինչպես տառերը՝ մամըլված թղթից...