ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ճանապարհների փոշիների մեջ

Դնում են կնիք նախարարական,

Մի կնիք,

Որին հաշվի չի առնում

Լոկ օրինազանց - քրեագործ քամին...

 

Սրտի տրոփ ու բաբախ են բաշխում

Մայթերին անկյանք...

 

Վստահություն են ներշնչում հողին,

Ա՛յն վաղընջական - հինավուրց հողին,

Որ չի կորցնի վստահությունը...

 

-Այդ... իմ քայլե՜րն են: