ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Դու ինձ ասում ես՝ դիմացիր,

Բայց չես ասում՝ կարոտը քո

Ես դեռ ինչքա՞ն պիտի քաշեմ.

Բայց չես ասում, թե սպասման

Այս պահերը անծայրածիր

Դեռ ինձ ինչքա՞ն պիտի մաշեն:

 

Ու տառապած իմ պապերի

Խոսքն եմ հիշում ես սարսափով.

 

-Էս նեղություն չուր ե՞րբ, ափո՛,

Չուր ե՞րբ, ասա՛, պիտի քաշել:

-Չուր քառսուն օր:

-Ընդրե ե՞տև:

-Ընդրե ե՞տև... վա՛հ, տնաշե՜ն,

Սորվի՜նք պիտի ընդրե ետև...