ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Թաց փայտի պես՝

Ո՛չ վառվում են,

Ո՛չ էլ հանգչում,

Այլ լոկ մխո՜ւմ:

 

Ճահճուտի պես՝

Միանգամից չեն չորանում,

Չեն էլ բխում:

 

Բաց դռներ են անվերջ բախում,

Թխված կուտը նորից թխում:

 

Շաքարի տեղ շիբ են ծախում,

Ի՜նչ է՝ շիբն էլ սպիտակ է:

 

Կարծում են, թե կարևորը

Ապրա՜նքը չէ,

Այլ... պիտա՛կը...