ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Իսկ երբ գարունն է մոտենում հեռվից,

         և այնքա՜ն հեռվից,

Որ դեռ լուր չունի մատնիչ օդն անգամ,

Ես դա զգում եմ... իմ ականջներո՛վ

Եվ մինչև անգամ... գլխարկո՜վ իմ հին: