ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Երբ մենք հանդիպենք,

Ես գիտե՛մ, թե քեզ ինչ եմ հարցնելու:

Իսկ որոշվա՞ծ է քո պատասխանը:

 

Երանի թե ես

Ռադիո-ընդունիչ կոչված այս դևին

Թողնեի քնած

Ու չիմանայի,

Որ փոթորիկ է վաղը սպասվում՝

Օդաբանական ինչ-որ կայանի կամեցողությամբ:

Այդ կայանները

Հազարից մեկ են ճիշտ բան գուշակում:

Իսկ եթե հանկարծ

Հազարից մեկը վաղը կատարվի՞...

 

Ես գիտե՛մ, թե քեզ ինչ եմ հարցնելու,

Երբ մենք հանդիպենք:

Իսկ դու իմ հարցին պատասխանելիս,

Տե՜ս,

Չանե՛ս այնպես,

Որ արդարանա

Օդաբանական կայան հորջորջվող

Մարգարեն այս սուտ:

 

Եթե ինձ համար դու չես էլ հոգում,

Մտածիր գոնե աշխարհի՛ մասին.

Նա շատ է կարոտ

Մե՛ղմ-գարնանայի՛ն-երջանի՜կ օրվա:

Մեղք է աշխարհը.

Քանի՜ ամիս է նա սպասում է:

Մեղք է, սիրելի՜ս,

Գեթ նրան խղճա

Իմ պատրաստ հարցին պատասխանելիս.

Քո պատասխանով,

Տե՛ս,

Որ փոթորիկ չհանե՜ս իզուր...