ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Այս ահեղ դարը ինքը ինձ ծնեց

Եվ... քանի՜ անգամ կործանել ջանաց,

         Բայց - կեցցե՜մ թող ես

         Ու թող նա՛ կեցցե -

         Չկարողացավ կործանել:

 

         Ջանաց

 

Իր ա՛յն աչքաբաց բիճերի ձեռքով,

Որ նրա աչքի յուղն էին կերել

Եվ ուզում էին ինձ՝ հարազատիս,

         Խորթ ցույց տալ նրան...