ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ձեզ հող թվացող այս հողը համայն

Կարծես ինձ համար

Դարձել է հիմա

Ամալգամից զուրկ - նո՛ր մի հայելի,

Որին նայելիս

Տեսնում եմ այնտեղ

Գլխիվայր շրջված - շուռ եկած անտառ -

Եվ ամեն մի ծառ

Մի ծառ չէ կարծես,

Այլ ծառ է երկո՜ւ.

Ծառ կոչված մի գունդ հողին է բազմած,

Իսկ արմատների կազմած այլ մի գունդ՝

Հողի մեջ սուզված -

Նույնքա՛ն ճյուղավոր,

Որքան ճյուղ ունի նույն ինքը ծառը...

 

Ու պարզ է թվում ամեն ինչ հիմա:

Մի՛ հարց է, որ դեռ պարզ չէ ինձ համար.

-Այս արմատնե՞րն են

Խոտ ու ծառերի անդրադարձումը,

Թե՞ արմատների անդրադարձումն են

Խոտ ու ծառերը...