ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

         Եվ շատ ավելի վատթար է ցավը,

         Քան անարգանքն ու անպատվությունը,

         Եթե այդ ցավը ծնունդ չի տալիս վեհ ու վսեմին:

 

         Վե՛հ ու վսեմի՜ն,

         Լսո՞ւմ եք, տղե՛րք,

         Վե՛հ ու վսեմի՜ն:

 

         Եգիպտոսն ինքն է ավազ ներմուծում,

         Այն էլ ո՞ւմ համար. իր... Սահարայի՜:

         Ծաղրուծանա՞կ է: Կատա՞կ է հիմար:

         Բայց Սահարայի ավազն իսկապես

         Շինարարական շաղախ չի՜ դառնում.

         Մանր է չափազանց:

 

Ապրելով նույնիսկ համակ-անսպառ ավազի վրա՝

Մեզ հարկավոր է, հատկապես հիմա, ավազ ներմուծել մեր շենքի համար,

 

Հարկավո՜ր ավազ:

 

Իսկ պատրանքներից և պատրանքներով հղիանալը

Մեղք չէ հասարակ, այլ մեղք այնպիսի՛,

Որ հավասար է... (բառը չե՛մ ասում):

Եվ բավական չէ՞,

Որքան մերպեսին

Այլասերեցին այդ պատրանքները՝

Այդ հանդերձափոխ գործակալները... (բառը չե՜մ ասում):

 

Թե բավական է՝

Հուղարկավորման լռությամբ լռենք

Ու լռության մեջ նոր տառեր կռենք՝

Իբրև նորօրյա աղվեսադրոշմ

Սին պատրանքների ճակատի համար...

 

Կորչելը, անշո՛ւշտ, աղետ է ահեղ, 

Աղետն էլ գոնե լավ է այնքանով,

Որ ազատում է ելք որոնելու մտքաքամ հոգսից:

Սակայն պատրանքով փրկվելն էլ ախտ է (բառը չեմ ասում),

Որ տարածվում է... խոնավության պես

Եվ ամե՜ն ինչի լնդերքի վրա

Բացում իր վերքը՝ բորբոսի տեսքով:

 

Անգե՛տ տղաներ, մի՞թե չգիտեք

Մեր միակ փրկչի սուրբ գերեզմանի վայրը սրբազան:

Նա հենց այնտեղ է,

Որտեղ պատրանքն են պատանքում, տղե՛րք,

Պատրա՜նք պատանքում:

 

Ամուլն ամուր չէ, ոչ էլ ամուրի:

Եվ Հայրենիքը ո՛չ մուրացկան է, ո՛չ էլ հարկահան:

Եվ սերն էլ տուրք չէ, ոչ էլ գթություն,

Որ ամեն մեկը կամ տա, կամ տածի,

Այլ սուրբ ավյուն է

Ու սուրբ արյուն է,

Որ պիտի տա ծիլ

Անկողիններում թե՛ մոր, թե՛ մանկան,

Որտեղ սավանը ճմռտորվում է ո՛չ սավանի պես,

Այլ իբրև... պատա՜նք,

Որ... պատառոտվի պատանք-պատրանքը

Եվ համբարձվելով հառնի նո՛ր ոգին:

Նո՜ր ոգին, տղե՛րք,

Նո՛ր ոգին, նո՜րը...