ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Գարնան բուրմունքը հիմա

Սար ու ձորերն է բռնել:

-Ինչ-որ բան ես ցանկանում,

Թե ինչ՝ չես էլ հասկանում

Ու չես կարող ըմբռնել:

Կարծես բացել են դռներ,

Ներս առնել չեն ցանկանում:

 

Գարունն իր պաղ ու տաքուկ

Շունչն է օդում տարածել:

-Ինչ-որ ձայն է քեզ կանչում,

Ձա՛յն, որ դու չես ճանաչում

Ու չես կարող ճանաչել...

Գուցե հենց այդ են կոչել

Անմեկնելի զգացում...