ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ես կուզեի հիմա լինել ծեր ու տկար,

Ապավինած միայն անցյալների հուշին,

Լինել ապրա՛ծ, անցա՛ծ, որ սիրտս այսպես չզգար

Ոչ սեփական զարկը, ոչ՝ ուրիշի:

 

Լինել լո՜ւռ ու պարտված,

Արդեն հաղթա՛ծ դավին,

Հուզումներից պարպված

Եվ անկարող ցավին,

Եվ ուշացած սիրուց ու կարոտից դաժան,

Հիշել - ու հասկանալ, զգալ գոնե այնժամ,

Որ դժվա՜ր չէր այսպես,

Անհնա՜ր չէր այսպես 

Ապրել առանց իրար և իրարից բաժան...