ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը

Հանդիպեցին որպես երկու ուղևոր՝

Կյանքի ինչ-որ սակավամարդ կածանում

Եվ, ճարահատ, պիտի քայլեն միասին

Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը:

 

Ու երբ, հոգնած, մենք պառկում ենք, որ ննջենք,

Մինչև անգամ երբ պառկում ենք կողք-կողքի,

Ինչպես հայոց հեքիաթներում` մեր միջև

Լուռ դրվում է հեքիաթական թրի պես

Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը...