ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Աչքերս վառ լույսի սովոր`

Ես հիմա տանջվում եմ խավարից.

Ես` վարժված ոստանիկ կյանքի`

Զրկված եմ և մոտիկ գավառից:

Երեկվա իմ վարդավառից

Ի՞նչ մնաց - այս շապիկըս թաց,

Կախվելու մի պարա՜ն մնաց

Իմ սիրո հարուստ ավարից: