ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Ես այնպես հեշտ էի տարվում,

Ես այնպես հեշտ էի վառվում,-

Իմ թելած ասեղի վրա

Հուլունքի պես էին շարվում:

Եվ հանկարծ... ես` վաղո՜ւց հանգած,

Վառվեցի և ի՞նչ - քո սառցից...

Հե՜յ գիտի. ծովերից անցա

Ու հանկարծ... խեղդվեցի առվում: