ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

Մեղուն ինքն էլ չգիտե,

Թե խայթելիս կսատկի:

Ցողունն ինքն էլ չգիտե,

Որ կթոշնի` թե ծաղկի:

Դու, որ մարդ ես` ոչ մեղու,

Ոչ էլ ցողուն մի անշունչ,

Ամեն «սխալ» մի՛ ձաղկիր,

Ամեն «սխալ» մի՛ շտկիր: