ՈՒԹՆՅԱԿՆԵՐ
***
Գողի հետ նա գառը աղում,
Տիրոջ հետ` իրեն է ճղում,
Գիշերը` լրբություն անում,
Ցերեկը` սրբություն խաղում:
Թե մեղուն աջ ոտքն է կծել`
Ձախով էլ կաղում է այնպես,
Որ կարծեն` կռիվ էր մղում
Եվ հիմա... արյուն է հեղում:
***
Թե տեղը գա` այս մարդուկը
Հորն ուրանում` «որբանում» է,
Թե տեղը գա` լրբանում է,
Թե տեղը գա` սրբանում է:
Թե «կոմունիստ» կոչված բանից
Նա որևէ նշույլ ունի,
Այն էլ ոչ թե սրտում, գլխում,
Այլ - շա՜տ ափսոս - գրպանում է:
***
Ի՜նչ ասեմ խելքդ.
Ժամանակից շուտ մի խոսք ասացիր,
Քեզ, դրա համար,
Մեղավորների շարքը դասեցին:
Բա ո՞նց, մոռացա՞ր.
-Աքլորը կանչեց ժամանակից շուտ`
Մորթեցին, կերան,
Հետն էլ մատները մի լա՜վ լիզեցին:
***
Հիսուն տարի առաջ ծնվեր`
Նա կդառնար հաջող չարչի,
Բայց դե գիտի` չարչու դար չի:
Էհ, ի՞նչ անի, ինչի՞ց կառչի,-
Ու կարծիք է անվերջ ծախում,
Սակայն - ավա՜ղ - գնող չկա.
Դրանք քաղում է թերթերից,
Բաժանորդն էլ հիմար հո չի:
***
Լավից դժգոհ`
Լավը թողեց, գտավ վատ,
Մետաքս ուզեց`
Շալը թողեց, գտավ լաթ,
Ուզեց մեկից
Ե՛վ հաց, և՛ յուղ ունենալ,-
Ցորենի տեղ
Բռնեց ցանեց կտավհատ...
***
Ի՞նչ ես պահանջում
Այս խեղճ հայելուց,
Հո չես փոխվելու
Երկար նայելուց.
Եթե հագինըդ
Քուրջ է, ցնցոտի,
Քեզ ո՞նց հայելին
Ցույց տա վայելուչ:
***
Ուղտը չի տեսնում
Իր մեջքի կուզը,
Բամբակ է կարծում
Իրեն ընկույզը:
Այս ցավով նաև
Թվերն են հիվանդ.
Ծուռտիկ է հաշվում
«1»-ին «2»-ը:
***
Իմաստուն էր, բայց շատ ձգեց
Ու քաշքշեց այս պարանը,
Մոռանալով, որ պարան է -
Ճիշտ է, հաստ է, բայց գերա՞ն է:
Է՜հ, թող նույնիսկ գերա՜ն լինի,-
Միևնույն է, ո՛վ իմաստուն,
Պիտի հատվեր` թե պարան է,
Պիտի ջարդվեր` թե գերան է:
***
Ախ, ինչպես է, որ չի հոգնում
Նրա անփակ այս բերանը...
Նա ուրիշի շյուղն է տեսնում`
Չհիշելով իր գերանը.
Ուրիշներին դեռ մածունից
Ու պանրից է քարոզ կարդում`
Մոռանալով, որ այլևըս
Չի՜ մակարդում իր մերանը:
***
Դեռ ձմեռ չեկած`
Նա ձյուն է ուզում,
Մի պուտ կաթ չկա`
Մածուն է ուզում:
Ախր էլ ի՞նչ անի
Տնաքանդ թուխսը.
Ձվից ճուտ հանեց -
Դեռ ձուն է ուզում: