ՈՒԹՆՅԱԿՆԵՐ
***
Ախ, գոնե անփակ
Բերանը փակի,
Որ «Լո՜ւյս է, լույս է»-ն
Ականջ չծակի:
Այս ծակ-ակտիվը
Ո՞նց չի հասկանում.
Առանց աքլոր էլ
Լույսը կծագի:
***
Ամռան շոգին պաղ շվաքում
Մրափող կուժը
Ի՜նչ իմանա արեգակի
Ահարկու ուժը,-
Արեգակը նրա աչքում
Հայրաբար բարի՜,
Արեգակը նրա համար
Նույնիսկ քնքո՜ւշ է...
***
Երեկ` ուրիշ եղանակ,
Այսօր այլ բան է երգում,
Սիրով ժխտում ինքն իրեն
Եվ ինքն իրեն է հերքում:
Արդարանա՞լ է ուզում,
Բայց թե մեկ է - չի՜ օգնի.
-Էշ նստելը` մի ամոթ,
Էշից իջնելը` երկու...
***
Բեղերը քեզ քիչ են թվում -
Ուզում ես և լինի մորուք.
Հա՛մ ջահել մնալ ես ուզում,
Հա՛մ դառնալ իմաստուն ծերուկ,-
Դու շատի ետևից ընկած`
Քիչն էլ ես բաց թողնում ձեռքից...
Ա՜խ, հիմա՜ր, այդ ո՞վ է բռնել
Մի ձեռքով երկու ձմերուկ:
***
Չէիր կարող երեկ ասել,
Թե` սև հոնք կա աչքիդ վրա,
Մինչդեռ այսօ՜ր - քաղցր-մեղցըր,
Մեղրածոր է, տեսե՜ք նրան...
Զգուշավո՛ր իմ բարեկամ,
Զգո՜ւյշ, այդքան մի քաղցրացիր,
Մեկ էլ տեսար` ճանճերն ագահ
Վրա տվին ու քեզ կերան:
***
Քո կյանքը ապարդյուն անցավ -
Անօգուտ, իզուր տեղ կորար,
Ինչպես որ բաց ծովի վրա
Տեղացող անձրևը վարար:
Շահեցիր լոկ ծաղր ու ծանակ՝
Միայնակ ցուցարարի պես,
Ո՛չ հասար, ո՛չ էլ ետ դարձար՝
Անհասցե փակ ծրարի պես...
***
Նա այնքան ջահել է դեռ,
Եռանդագին ու խանդավառ է,
Բլրաշատ այս դաշտը դեռ
Նրա աչքին մի հարթավայր է,
Չգիտի, որ ձավարը
Ցորեն է, բայց ծիլ չի տալիս,
Եվ, նայի՛ր, ինքնավստահ,
Մի անլուրջ ամբարտավան է:
***
Գարունն է գալիս, դիմավորեցե՜ք,-
Ահա և նրա պարզ «հեռագիրը»՝
Հին աշտարակին, մի ոտքի վրա
Տնկվել է նորից ծեր արագիլը:
Գարունն է գալիս: Վերադարձել է
Եվ արագիլը օտարությունից,
Իսկ սրա հոգին չի բացակայել,
Չի չվել երբեք, բայց... տարագիր է:
***
Նա դուրս է տալիս
Ծռտի ու պռտի,
Մեկ` խիստ պարզունակ
Ու մեկ էլ` խրթին:
Բայց կարևոր է
Գիտե՞ք, թե որը.
Լեզվին` մի բան է,
Այլ բան է` սրտին:
***
Ինքը մի նոր,
Մի իսկական շնաձուկ է,
Բայց քո՛ մեջ է
Փնտրում հնի մնացուկը:
Եվ գտնում է...
Գիտե՞ք որտեղ - հենց այն բանում,
Որ խորշում ես շնաձկից,
Ինչպես... հնում: