Եթե ուզում ես հորըդ հասկանալ

Ու լինել նրա հարազատ որդին՝

         Մոռացի՛ր ընդմիշտ,

         Թե կա քերթություն,

         Թե կա դպրություն,

         Գրականություն:

 

         Կա կյա՜նք,

         Կա լեզո՜ւ,

         Եվ պիտի, տղա՛ս,

Նաև խոսելու ցանկություն լինի,

         Բայց մի ցանկությո՛ւն,

         Որ անխուսափ է՝

         Ջուր խմելու պես,

         Անառարկելի՝

         Որպես հրաման,

         Անխուսափելի՝

         Ինչպես լինում է

         Մազի բուսնումը,

         Աճը եղունգի:

Այն, ինչ կոչվում է գրականություն,

         Դեսպանատո՜ւն չէ,

Որ զգա՛ս - խորհե՛ս - մտածե՛ս մի բան

         Եվ այլ բան ասես:

 

         Իսկ դու դեսպա՛ն չես,

         Այլ պատգամավո՜ր:

 

Ու եթե նույնիսկ դեսպա՛ն ես՝

         Ապա

Դեսպան ես... կյանքի՜ -

         Որքան այսօրվա,

         Առավել վաղվա՜...

Եթե ուզում ես հասկանալ դու ինձ՝

Ներս մտիր անտառ և ականջ արա:

Որքա՜ն ձայներ կան՝ բոլո՜րը տարբեր:

Եվ բազմահազար ձայնատերերից

Նույնիսկ գեթ մեկին բնավ չի տանջում

         Ինչպե՛ս ձայնելը -

 

Նրանք կարող են լոկ այսպես ձայնել,

         Եվ ոչ այլապես...

 

                  Գիտե՛մ՝

         Ես էլ եմ գնալու շուտով,

Ուր որ է, այո, գնալու եմ ես,

         Բայց չե՜մ կորչելու:

 

Դառնալու եմ ձեր... առողջությունը:

Իսկ երբ մենակ եմ քայլում դաշտերով

Ու միայն ես եմ ինձ զրուցակից՝

Ստորերկըրյա անտես ջրերի

Վեճն ու աղմուկն եմ պարզորոշ լսում

Եվ նույնիսկ տեսնում նրանց փրփուրը...